วันพฤหัสบดี เดือนพฤษภาคม ครบรอบ 1 ปีที่เรารักกัน

วันเวลาผ่านไป 1 ปี ช่างรวดเร็วเหลือเกิน  พอมาคิดอีกทีเราอยู่ด้วยกันมา 1 ปีแล้วหรอ... วันนี้คงเป็นอีกวันที่ผมมีความสุขมากที่สุด เป็นวันที่พิเศษมากๆ คือวันครบรอบ 1 ปีที่เราคบกันมา ทั้งสุข ทั้งทุกข์ ปะปนกันมาจนถึงทุกวันนี้  ล้วนแล้วแต่เป็นประสบการณ์ชีวิตที่เราทั้งสอง ได้ศึกษาเเละเรียนรู้ด้วยกันมา  มีทั้งน้ำตาความปราบปลื้ม  ความเสียใจ  รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ  แต่ยังไงก็ตาม  ด้วยความรัก  ความเข้าใจ และความศรัธทาในความรักที่มั่นคงและมีให้กัน  เราทั้งสองสัญญาว่าจะเคียงคู่กันตลอดไป  ไม่มีอะไรมาพลัดพลากเราออกจากกันได้

เคียงคู่กันตลอดไป

Naypok

06-06-2556

ถามว่ารักแค่ไหน...นับเม็ดทรายทั้งทะเลก็รู้

พักนี้ไม่ค่อยได้มาอัพเดท บทความเลยครับ  พอดีโดนช่วงสอบ และงานเยอะซะเหลือเกินนะครับ  ที่ผ่านมาความรักของเราสองคน มีหวาน มีขม ทั้งสุข และทุกข์ เหมือนเดิม แต่ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลของข้อใดที่ทำให้เราสองคน ยังคงอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม  โกรธกันอย่างมากก็ สี่วันได้ พอวันที่ห้าก็ใจอ่อนกันแล้วครับถามว่ารักแค่ไหน ผมบอกได้เลยว่ารักมาก  เลยหล่ะครับ  หึง ห่วงเค้าไปหมดซะทุกอย่าง  แต่ถ้าบางเรื่องก็ให้อภัยถ้าไม่เลวร้ายจนเกินทนครับ  ที่ผ่านมาผมซีเรียสเรื่องการโกหก  จะทั้งโกหกแบบไหนก็แล้วแต่นะครับ อาจจะเพื่อให้ผมมีความสุข หรือเพื่อให้ตนเองไม่มีความผิด  ล้วนแล้วแต่เรียกว่า "โกหก" อยู่ดี  ซึ่งผมจะซีเรียสมากเลยนะครับ  ถ้ามารู้ทีหลังแล้วมันเจ็บเหลือเกิน  เหมือนกำลังโดนหลอกยังไงยังงั้น  แต่ก็เป็นบางเรื่องที่ไร้สาระนะครับ  เรื่องต่อมาคือโทรศัพท์  ปกติผมจะไม่ค่อยโทรเชคบ่อยเท่าไหร่  แต่หลังๆมา ผมโทรเชควันหล่ะเกือบห้าครั้งเลยทีเดียว  บางทีโทรไปก็สายซ้อนบ้าง บางทีก็ไม่รับสายผมบ้าง  ผมเองก็เคืองเค้าอยู่ไม่น้อย  พักหลังๆ มาก็เลยเลิกโทรหาเลยครับ  ถ้าเค้าคิดถึงเดี๋ยวเค้าก็จะโทรหาเอง ( ใช่ไหมครับ ฮือๆ)  เอาหล่ะครับ  ช่วงนี้เริ่มจะว่างบ้างแล้วครับ  ยังไงจะมานั่งเขียนบทความใให้เพื่อนๆ ได้อ่่านกันฉบับต่อไปนะครับ  ยังไงก็อย่าลืมติดตามและให้กำลังใจด้วยนะครับ

รักแค่ไหน...ใจคุณคงรู้

Naypok

17-03-56

เธอยิ้ม ฉันก็ยิ้ม ความสุขที่สร้างได้

"ที่ใดมีรัก ที่นั่นย่อมมีทุกข์"  ภาษิตบทนี้ยังสามารถใช้ได้ในปัจจุบัน  แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า มีรักแล้วจะมีทุกข์ตลอด  มันขึ้นอยู่กับคนสองคนว่าจะออกแบบรักของตนเองได้ดีมากน้อยแค่ไหนต่างหาก  สำหรับผมแล้ว  มักจะสลับกันไปเรื่อยๆ ทั้งสุขกับทุกข์  ปะปนกันตลอดเวลา  ขึ้นอยู่ที่ว่าเราทั้งสองจะปรับความเข้าใจกันได้เร็วช้าแค่ไหนครับ

แต่ปัจจุบันนี้ ผมขอเลือกเฉพาะความสุขที่เกิดขึ้นกับผม มาเขียนบันทึกในความทรงจำจะดีกว่าครับ  เพราะสิ่งที่เป็นทุกข์ ขอลบเลือนทิ้งไป  ไม่ขอเก็บเอามาคิดให้ปวดหมอง และประคับประครองความรักให้เกิดสุข  เช่นนี้ตราบนานเท่านาน ให้นานที่สุดเลยครับ

ระยะเวลาแห่งรอยยิ้มมักมีน้อยจริงๆ

Naypok

19-12-2555

Jim Thompson ปักธงชัย

วันนี้เป็นวันที่แสนดีอีกวันหนึ่ง  ที่เราทั้งสองได้มีโอกาสไกล้ชิดกัน  นั่นคือได้ออกทริปไปเที่ยวที่จิม ทอมสัน อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา  นั่งรถไปด้วยกันสองคน  ถึงแม่แดดจะร้อนไปหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไรครับ ทนได้อยู่แล้ว

เริ่มเข้างานเวลาเกือนบ่ายโมง  แดดเปรี้ยงเลยครับ  ค่าบัตรเข้าชมงานผู้ใหญ่ 140 บาท  ถือว่าแพงมากครับสำหรับผม  แต่ก็ไม่ได้เสียดายมากเพราะพอได้เข้าไปแล้ว คุ้มมากๆ ครับ  คนเยอะมากเลย เพราะไปวันที่สองหลังจากเพิ่งเปิดงานวันแแรกเมื่อวาน

กำลังนั่งรถไปสถานที่ต่างๆ

พอเข้ามาในไร่แล้ว  ก็จะมีรถบัสนำเที่ยว สถานที่ต่างๆ ภายในไร่ เกือบ 2,000 ไร่เลยทีเดียว  บรรยากาศก็เย็นสบายๆ ปะปนกับแสงแดดที่กำลังจัดช่วงบ่ายๆ  ร้อนเอาการเลยแหละครับ  แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคแก่เราทั้งสองเลย  เพราะผมเอากันแดดและมีหมวกไปสำรองไว้แล้ว  ในไร่ก็มีทั้งสวนฟักทองยักษ์  กะหล่ำยักษ์   สวนดอกไม้ต่างๆ หลายสายพันธุ์   คุ้มค่ามาก  สำหรับการเก็บภาพสวยงาม  

สวนดอกไม้นี่สวยมาก

แดดร้อนมว๊ากก ครับ สังเกตุที่แสง

  ที่ผมและเค้าชอบมากที่สุดคือ  ไม้เดิน โถกเถก นั่นเอง  ดังรูปที่เห็น  กว่าจะได้มาแต่ล่ะภาพ เล่นเอาเหงื่อตกกันไปข้างหนึ่งเลยครับ

ตูมตาม สู้ๆ

ผมขอลองบ้างนะคับ

และยังมีบ้านอีสาน ที่จำลองเอาเหตุการณ์ต่างๆ ของการดำรงความเป็นอยู่ชาวอีสาน มาไว้ให้เราได้ดูกัน  ที่จริงภาพผมถ่ายมาไว้เยอะมากครับ  เอาลงแค่นี้พอ  เพราะเวลาน้อยมากครับ  เอาหล่ะ ก่อนที่จะจากลาสำหรับบทความนี้  ผมยังมีภาพที่เราสองคนประทับใจมาฝากนะครับ  เป็นชิงช้า ไม้  ที่สร้างไว้ให้กับเด็กๆ ที่มาท่องเที่ยวได้เล่นกัน   แต่วันนี้เราสองคนขอย้อนรอยสมมติว่าเป็นเด็กแล้วกันนะครับกับภาพนี้

คนแก่ เล่นชิงช้า ฮ่าๆ

เราทั้งสองก็ขอเก็บเอาความประทับใจวันนี้ไว้ในความทรงจำ  แม้ว่าวันนี้เราอาจมีเรื่องทะเลาะกันในงานก็ตาม  ผมไม่ขอเอามาเล่าแล้วกันนะครับ  เพราะผมตั้งใจจะให้งานครั้งนี้ สนุกและมีความสุข  จริงๆแล้วในความเป็นจริงไม่ใช่ อย่างงั้นเลย

ช่างเถอะครับ  ก็ถือว่าการเที่ยวครั้งนี้ทำให้เราไกล้ชิดและผูกพันธ์กันมากขึ้น  หวังว่าเค้าคงจะรับรู้ถึงความรัก ความห่วงใจของผมที่มีให้เค้าในวันนี้ได้อยู่ ไม่มากก็น้อยนะครับ  

เที่ยวแล้วสนุก  แต่กลับเบื่อที่สุด

Naypok

16-12-2555

เรื่องที่ไม่อยากจะเป็นเรื่อง!!!

เวลาคนเราร้องไห้อยู่ ใครจะรู้ว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าอาจจะหัวเราะก็ได้  ไม่มีใครรู้  เปรียบเสมือนผมและเค้า  ทะเลาะกันวันหนึ่ง  อีกวันถัดมาก็หายและคืนดีกัน

อาจเป็นเพราะ  ความใจร้อนของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง  ที่คุยกันแล้วไม่ลงรอย  ทำให้เกิดการทะเลาะกันขึ้น  ความรักที่ผมมีให้เค้า มีมากเหลือเกิน  เวลาเค้ายิ้ม หรือมีความสุขจากการที่ผมเป็นคนสร้างขึ้น  ผมเองจะมีความสุขมากยิ่งกว่า   แต่จะเศร้าใจยื่งนัก หากเห็นเค้าแชทเฟสบุ๊คกับคนอื่น หรือคุยโทรศัพท์กับคนอื่นแบบนานๆ เป็นครึ่งชั่วโมง แล้วร่าเริง มีความสุข   มันเหมือนกำลังรู้สึกว่าเค้าให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าตนเอง  คิดแล้วก็เหมือนผมคิดมากจังเนาะ  แต่ที่จริงผมรู้สึกได้  เวลาเค้าคุยกับเพื่อน หรือญาติพี่น้อง  หรือคนที่กำลังจีบเค้าอยู่  เพราะอารมณ์ของเค้ามันจะบ่งบอกมาก  ผมก็ได้แต่นั่งกักเก็บอารมณ์ของตนเอง ไม่ให้เกินเลย จนกว่าใจจะเย็นลงได้ แล้วค่อยพูด

มาตอนนี้มีบ้างที่ดีกัน ทะเลาะกัน เล็กๆ น้อย ไม่ถึงกับขั้นที่ต้องหนีออกจากกัน  ก็เลยหาเวลาไปพักผ่อนบ้าง ไปเที่ยวบ้าง  ไปดูโน้น นี่ นั่น ที่เค้าต้องการ  ผมพาไปได้อยู่แล้ว

ก็มีบ้างที่ผมต้องเป็นฝ่ายค้านบ้าง  ในบางเรื่องที่ยอมรับไม่ได้  เอ๊ะอ่ะอะไร ก็จะใช้แต่อารมณ์ตัวเอง  ไม่เคยรับรู้ หรือเอาความรู้สึกของผมมาใส่ใจตัวเองบ้างเลย  ( เห็นว่าผมไม่พูดก็ใช่ว่าจะไม่คิดอะไร ) แต่ที่ไม่พูดออกมา ก็เพราะเค้าไม่เคยจะรับฟังหรอก  ปล่อยไปซักพัก ให้ผมลืมๆ ไปเองดีกว่า ดีที่สุด

บางครั้งที่เราสองคนห่างกัน  มันกลับทำให้ผมคิดถึงเค้า  เป็นห่วงเค้า  เหมือนกำลังขาดอะไรไปซะอย่าง ไม่มีคนมาคอยด่า  คอยชี้  หุหุ  พูดมาแล้วก็ตลกเนอะ  แบบนี่เหรอที่เค้าเรียกว่า  "ความรักทำให้คนตาบอด"  ผมเริ่มจะเจอกับตนเองแล้วหล่ะคับ

ความรักทำให้คนตาบอด

Naypok

16-12-2555