1 วันกับการต่างคนต่างอยู่

                หลังจากที่ทะเลาะกันเมื่อวาน  ผมไม่ได้ติดต่อเค้า  เค้าก็ไม่ติดต่อผม  งานนี้สงสัยหนักกว่าทุกครั้ง  ผมได้แต่คิดว่าเค้าทำอะไร อยู่ที่ไหน กะใคร ทานไรรึยัง ไปเรื่อยเปือย  ยิ่งคิดก็ยิ่งกังวล  ยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นห่วง  แต่ใจกลับสั่งห้ามโทรหา  ห้ามติดต่อเค้า เพราะไม่อยากเจ็บเหมือนเดิมซ้ำๆ หลายครั้ง เหมือนที่ผ่านมาอีก

               คนเคยอยู่ด้วยกัน  กินข้าวด้วยกัน  ไปไหนมาไหนด้วยกัน  ดูทีวีด้วยกัน  ฟังเพลงด้วยกัน  ทำงานช่วยกัน  ฯลฯ  มันเป็นอะไรที่ทรมานมากยิ่งนัก  กับการอยู่คนเดียว ณ ตอนนี้ ข้าวปลา ผมก็ทานแทบไม่ลง  มันจุกๆ ตรงคอ อัดอั้นเหมือนจะร้องไห้ตลอด  นี่หรือที่เค้าว่าความรัก  เวลามันทำพิษหรือเป็นโทษให้ตัวเอง

                ถามว่าผมยังรัก ยังแคร์เค้าไหม ผมตอบตรงๆ ได้เลย "ว่ายัง"  แต่ทำไงได้ เมื่อยอมที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม  ก็กลัวจะกลับมาเจ็บเหมือนเดิม  ตอนนี้ได้แต่พยายามห้ามใจตัวเอง  ห้ามดูข้อความ ห้ามดูรูปถ่าย  ห้ามเปิดโทรศัพท์  เพราะจะใจอ่อน  แต่จริงๆ ก็ก็ฝืนความรู้สึกของตนเองในความเป็นจริง

               ก็ได้แต่นั่งคิด  นอนคิด  ว่าหากขาดเค้าไปจริงๆ เราจะทำยังไง  เราจะเป็นอย่างไร  คิดเหตุการณ์ไว้ล่วงหน้า  น้ำตาซึม  ปกติผมจะไม่ร้องไห้ง่ายๆ เลย  พูดแล้วก็ตลกตัวเอง

              ผมเพียงแค่เขียนขึ้น  เผื่อเค้าเข้ามาอ่านจะได้รู้ว่าผมยังรักและยังเหมือนเดิม แม้ว่าเค้าจะทำผิดซักกี่ครั้งก็ตาม  แต่ที่สำคัญอยากให้เค้าปรับปรุงแก้ไขในส่วนที่เคยทำผิดด้วย  ผมคิดว่าอะไรที่เลวร้ายที่ผ่านมาจะดีขึ้นกลับมาเป็นเหมือนเดิม ดังที่เคยเป็น

ห้ามใจตัวเองไม่ได้ ที่ไม่ให้คิดถึงเค้า

Naypok

30-11-2533