การอยู่คนเดียวทำให้ได้คิดอะไรหลายๆอย่าง

          เวลาที่อยู่คนเดียว มันคือเวลาที่ได้ทำความเข้าใจกับความรู้สึกของตนเองดีมากที่สุดเลยว่าไหมครับ  ผมเองนั่งคิดทบทวนเรื่องราวความหลัง ตลอดเวลาที่คบกันมา  มีทั้งสุข ทั้งเศร้า ปะปนกันไป  ณ ช่วงเวลาๆ หนึ่งที่ต่างคนต่างอยู่ หรือห่างกันซักพัก  เป็นเวลาที่ผมรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน ทำอะไรก็หนีไม่พ้นที่จะคิดแต่เรื่องเดียวๆ  ไม่เป็นอันทำอะไร

            ที่เจ็บปวดมากกว่านั้นคือการไม่ได้ติดต่อหากันเลย  หรืออาจเป็นเพราะผมต้องหยุดเดินต่อไปแล้วรึป่าว  เค้าอาจต้องการให้เป็นเช่นนั้นใช่ไหม  ถึงไม่ติดต่อกลับมาเลย

            หลังจากทำอะไรต่อไปไม่ถูก ผมได้น้องคนหนึ่ง ชื่อนาจ ( ทุกครั้งที่ปัญหา นาจจะช่วยเคลียร์ตลอด )  น้องเค้าแนะนำว่า

นาจ  "พี่ควรทำตามใจของพี่ที่เป็นอยู่  ถ้าพี่รักเค้าพี่ก็ควรง้อเค้า"
นาจ  "พี่ต้องโทรหา แล้วคุยกันให้รู้เรื่อง  ว่าจะเอายังไง จะไปต่อ หรือหยุดเดิน"
ป๊อกกี๊  "เค้ารู้ว่าพี่รักเค้า  และเค้ารอให้พี่ง้อเค้า  เหมือนลูกไก่ในกำมือเค้า จะบีบก้ตาย จะคลายก็รอด"
นาจ  "ก็เพราะแบบนี้ไง รักมากจนต้องทำร้ายกัน"
ป๊อกกี๊  "พิษของความรัก กำลังจู่โจมพี่งั้นหรือ"
นาจ "ที่พี่เจ็บเพราะพี่ต้องการครอบครองต่างหาก  ไม่ใช่เพราะรัก"
ป๊อกกี้  " ไม่จริง  ใครที่ไหนจะยอมให้แฟนตัวเองนอกใจ  ทุ่มเทไปแล้ว แต่หายหมด ต้องมีบ้างที่สั่งสอน  หรือถ้าทำตามข้อตกลงไม่ได้ ก้บอกตรงๆ อย่ามาให้ความหวัง  อย่ามาบอกว่ายังมีใจ"
นาจ  "ก็นั่นไง  ถ้าพี่มีสติ พี่ก็รู้หนิ  ว่าความจริงเป็นยังไง พี่พยายามที่จะลืม  พี่จะโกหกหัวใจตัวเองอีกนานไหม"
ป๊อกกี๊  " อืม  พี่โง่จริงๆ  รักแรกมันยากที่จะทำใจให้ลืม  เลวร้ายแค่ไหนพี่ก็จะทน  ก่อนหน้านี้เค้าบอกพี่ว่าพี่คือคนรักคนที่ 4 ของเค้า  พี่อึ้งกับคำพูดเค้าอยู่นาน"
นาจ "แล้วจะเป็นคนที่  4 คนที่ 5 6 7  หรืออยากเป็นคนสุดท้าย"
ป๊อกกี๊  " คนสุดท้ายสิครับ  สรุปพี่ต้องโทรง้อเค้า ใช่ไหมคับ"
นาจ "ใช่  ง้อเค้าบ้าง"
ป๊อกกี๊ "แต่พี่ต้องง้อ เพราะพี่ไม่ได้ผิดนะ"
นาจ " บางทีถ้าเป็นหนอง แต่ไม่ถ้าไม่เอาเข็มบ่ง มันก็ไม่หายเจ็บหรอก"
ป๊อกกี๊ "ปล่อยให้หายเองดีกว่า อาจใช้เวลานานหน่อยก็เถอะ"
นาจ "มันจะหายไหมล่ะ มันจะอักเสบแล้วลุกลาม"
ป๊อกกี๊  " เดี๋ยวรอดูแผลไปก่อน  ทนไม่ไหวก็ค่อยบ่ง"
นาจ " หรา "
ป๊อกกี๊  "ขอบใจน้องนาจมากที่แนะนำและให้ข้อคิดอะไรดีดี พี่วันนี้"

         หลังจากที่ผมจบสนทนากับน้อง ก็รู้สึกดีขึ้นมาเยอะ  กินข้าวกินปลาได้บ้าง จากที่เมื่อก่อน ทรุด น้ำหนักลดไปสามกิโลกรัม  ผมตกใจตัวเองเหมือนกัน  ผมก็เลยตั้งใจหันมาดูแลตัวเอง  รักตัวเองให้มากขึ้น

          บางทีการที่เราทั้งสองอยู่ห่างๆกัน เป็นเวลาหลายๆ วัน  อาจทำให้ผม เลิกคิดถึงเค้า ก็อาจจะเป็นได้  เพราะเริ่มชินกับการอยู่คนเดียวเหมือนเมื่อก่อนที่ยังไม่เจอเค้า  ผมก็ยังอยู่ได้

            ความเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า คือบทเรียนที่ผมต้องเผชิญและมันเป็นเพียงแค่เริ่มต้น  ผมรู้ดีว่าผมต้องได้รับบทเรียนมากกว่านี้ ในภายภาคหน้า

            ผมคิดว่าเหตุการณ์ที่ทำให้ผมเสียใจ  ที่เกิดขึ้นทุกๆ ครั้ง เหมือนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว  และคิดที่จะทำเองบ้าง เหมือนกับคำว่า "เค้าทำได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้  ผมก็จะทำเหมือนกัน" แต่ได้แต่เพียงคิดเท่านั้น แต่ไม่เคยทำเลยซักครั้ง  เพราะความรัก ความซื่อสัตย์ที่มีให้เค้า ทุ่มเททั้งกาย  ทั้งใจ ให้เค้าไปหมดแล้ว  เหนื่อย  ท้อเวลาเสียใจ  โกรธให้ตัวเองทุกครั้งที่ทะเลาะกัน  ผิดใจกัน เพียงเพราะมาจาก "รักเค้า" เพียงเท่านี้หรือ

          สุดท้ายสำหรับวันนี้  ผมก็ยังรอที่จะให้เค้าขอโอกาส และพร้อมที่จะให้โอกาส  หรืออาจจะไม่ได้ติดต่อกันแล้ว  ผมก็เพียงแค่ต้องทำใจให้ หมดรักเค้าให้ได้  ไม่คิดถึงเค้าให้ได้  พยายามลืมอดีตลงไปให้ได้ แม้มันจะเจ็บสักเพียงไหน

ก่อนหน้านี้เราก็เคยอยู่คนเดียวไม่ใช่หรือ

Naypok

1-12-2555